De grote baby in de box kijkt verwonderd om zich heen. Leoke is nog te klein voor de grote mensenwereld. Hij is knap, blij en kwetsbaar en heeft behoefte aan bescherming zoals elk klein kind.
Nieuwsgierig als hij is spiegelt hij zichzelf aan zijn omgeving maakt hij contact met jong en oud. Leoke heeft aan aangeboren gebreken geen gebrek. Hij is een druktemaker met ADHD en ook al kan hij nog niet schrijven, men verwacht dyslexie. De pedagoge weet zich geen raad en heeft Leoke
letterlijk met box en al op straat gezet. De hoop op een goede toekomst is volledig gevestigd op de toevallige voorbijganger.
Van aandacht leeft Leoke op. Van oud tot jong, jonger en jongst weet hij te verbazen. Blijft u ook even stil staan? Het is pedagogisch verantwoord.